O samotności słów kilka..
Jestem samotna. Napisanie tego wprost jest trudnym zdaniem. Jeszcze trudniejsze jest jednak uświadomienie sobie, że jest to prawda i powiedzenie tego na głos. Jestem samotna. Jestem samotna. Jestem samotna. Nie ważne ile razy to powtórzysz ten status się nie zmieni. Może się jednak zmienić Twoja samoświadomość tego faktu. W wieku 20 lat obudziłam się ze snu. Snu który sama na siebie narzuciłam po niespełnionych życiowych marzeniach. Obudziłam się i okazało się, że wokół mnie nie ma nikogo. Jest tylko wiecznie narzekająca mama z którą wciąż mieszkałam oraz ja sama, ledwo pamiętająca conajmniej ostatnie 3 lata mojego życia. Mam małe podejrzenia, że byłam wtedy w depresji, w głębokiej otchłani która ciągnęła mnie do siebie. Ale o tym napiszę zupełnie inny post. Ważne jest to, że się obudziłam. Było to trudne, bo postanowiłam powrócić do czegoś co kiedyś zajmowało mi bardzo dużą część życia - do harcerstwa. Nie byłam jednak wtedy na to jeszcze gotowa i bardzo szybko uciekłam od tego po